وقتی کسی حالش بده بهش نگید
ای بابا اینم می گذره، نگید درست می شه، سعی نکنید با جوک های مسخره بخندونیدش.
نمی خواد بخنده. خنده اش نمیاد. غصه داره. می فهمید؟ غصه.
براش از فلسفه ی زندگی حرف نزنید.
از انرژی مثبت و مثبت باش و به چیزهایی که داری فکر کن حرف نزنید.
وقتی کسی ناراحته اصلا این شما نیستید که باید حرف بزنید.
شما در حقیقت باید حرف نزنید. باید دستش رو بگیرید یا بغلش کنید. تو چشم هاش نگاه کنید. 
براش چایی بریزید. یک چیزی که دوست داره بپزید و بذارید جلوش. بعد حرف نزنید. بذارید اون حرف بزنه و شما گوش کنید.
هی فکر نکنید باید نظریه صادر کنید و نصیحت کنید. فکر نکنید اگه حرف نزنید خیلی اتفاق بدی می افته.
شما جای اون آدم نیستید. شما زندگی اون آدم رو از وقتی به دنیا اومده زندگی نکردید.
نظریه ها و حرف هاتون به درد خودتون می خوره. بله... بتمرگید و سکوت کنید.
اگه دلش خواست خودش حرف می زنه!